Midden- en Zuid-Amerikanen houden van hun “pollo’s” (zeg: ‘pojo’, in Argentinië ‘pozjo’). Jammer genoeg voor de kippetjes uit die liefde zich vooral in de talrijke manieren waarop ze hier klaar gemaakt worden.
s middags, ’s avonds…
Maakt niet uit. Ook ontbijtkoeken durven al eens gevuld zijn met kip. Volgens mij dromen ze zelfs van kip eten. In Costa Rica heet kip met rijst, arroz con siempre. In het begin van mijn reis vielen me enkele leuke uithangborden met een kip op, ik nam er een foto van en het is me blijven achtervolgen. Overal waar ik er zag, nam ik een foto… Ik vond het soms zelfs vervelend dat als ik van uit een bus een leuke zag, ik niet de tijd had om mijn fototoestel te nemen.
Het deed me ook denken aan een opdracht die voor de avondschool kregen: een karakter van een bepaalde persoon of dier. Dat ging vrij moeizaam. Met de kippen zijn ze hier creatief: inca-kippen, mexicaanse kippen, cowboy-kippen, race-kippen,…
Zelfs kanibalistische kippen, die met een brede smile smullen van een kippeboutje.
Een kleine compilatie van Costa Rica tot Argentinië, iedereen is vertegenwoordigd in dit antropologisch document:
