Tweede week Spaanse les in Playa Samara

Deze week was eigenlijk hetzelfde als de vorige week.

Klaar

Listo

Alhoewel, het was een beetje rustiger. Mentaal gezien. En een andere klas, klasgenoten en lerares. Weer wat meer woordenschat en grammatica. Dus toch niet helemaal hetzelfde.

Rustiger omdat ik me hier al meer op mijn gemak voel ten opzichte van vorige week. De school, het gastgezin, de medestudenten,… Ik ken het allemaal al een beetje dus op dat vlak niets spectaculairs nieuws. En ik kon al wat gemakkelijker een gesprekje voeren met mijn ‘mama Tica’ en zo wat meer leren over haar en het dagelijkse leven hier. Zo leerde ik dat ze niet van zand houdt. Wel een dik probleem als je in een dorpje woont dat uitgespreid ligt over een paar kilometer strand.

Ze vond het ook niet slim van me om op mijn eentje landinwaarts te fietsen om wat natuur op te zoeken. Toch zalig, zo een bende apen die boven je hoofd passeert op zoek naar voedsel. Die apen zijn echt super handig. En sommige ook wel onvriendelijk, die begonnen met dingen naar me te gooien. Ik weet niet welke soort het was, want ik ben natuurlijk niet blijven staan. Ik ben geen ballenkraam. Ik weet niet of het ‘moederlijke’ bezorgdheid was, ze is nogal van heel wat dingen bang.

Een andere reden waarom het een vrij rustige week was, is omdat ik voorbije zondag een fietstochtje deed naar wat zuidelijker gelegen playa’s. De Tico’s hier keken nogal raar toen ik over dat plan sprak, maar ik dacht ‘ wat kan er nu mis zijn met een fietstochtje?’ En vertrok toch. En nu begrijp ik waarom. Alhoewel je ‘langs’ de kust rijdt, is het een enorm bergachtig parcours en grotendeels onverhard. En er is niet altijd een brug voor handen om een rivier over te steken. Ik durfde die rivier eerst niet goed door, dan maar beproefde tactiek toegepast: even kijken hoe de Tico’s het doen en dan na-apen. Toepasbaar in vele gevallen. (Misschien moet ik het ook eens proberen met de manier hoe zij in een bar een buitenlandse studente benaderen. Maar dan een andere) Goed, dat was dus een heviger fietstochtje dan gedacht op een te kleine en langs alle kanten krakende fiets. Op de terugweg, ik had tijd, reed ik om, naar de brug in plaats van nog eens door de rivier te gaan. Dat was ook een foute beslissing. Sturen ze mij daar een col van 1e categorie uit de Tour de France op. Wel een zalige afdaling!

Daardoor heb ik het maandag en dinsdag wat rustig aan gedaan. Dat wil zeggen, behalve naar school gaan, verder niets als wat lezen en af en toe een verfrissende duik in het zeewater.

Een nieuwe klas had ik dus ook. Een Italiaanse, een Duitse, een Zwitser en een Belg leerden eens Spaans in Costa Rica. (Zei de Zwitser tegen de Duitse… Neenee…) De nieuwe lerares, Carmen, is een grappige en levendige dame. Ik vertelde mijn ‘mama Tica’ dat ik haar ‘gusta mucho’ en de volgende dag in de les leert zij ons het verschil tussen ‘gustar’ en ‘agradar’. Vandaar dus dat ik meteen te horen kreeg dat ze getrouwd is en een kindje heeft. Blijkbaar had ik gezegd dat ik verliefd ven op haar. Handig om zulke dingen te weten. Al was het maar om een aanvaring met een heetgebakerde latino te vermijden.

Zo een school is ideaal om heel wat mensen te ontmoeten. Vooral veel Amerikanen en Duitsers hier, veel vriendelijke, joviale mensen… Open en meestal wel klaar om een praatje te maken. Heel fijn om zulke mensen te ontmoeten als je alleen op reis bent. Ook een fijne Nederlandse ontmoet deze week met een naam die voor Spaanstaligen nog moeilijker uit te spreken is als Lieven: ‘Willemijn’. We hadden het op een bepaald moment over krokodillen, dus hebben we een paar keer een poging ondernomen om er te gaan spotten in rivieren waar ze wel eens gezien zijn. Maar zonder succes. Krokodillen zijn voor binnenkort eens.

Op een of andere manier zijn het vaak diertjes die me fascineren. Zie ook de vele foto’s van dieren. Misschien moet ik, terug in België, toch maar eens een carrière switch overwegen. De zoo van Antwerpen bijvoorbeeld. Alhoewel, eerder ergens in het midden van nergens het doen en laten van een gekke diersoort bestuderen. Ik herinner me trouwens niet dat in al die orientatietests van het PMS en zo ooit sprake is geweest om biologie te studeren… Tsss…

En ja, ik heb gesurft deze week! Het ging eigenlijk verbazend goed. Ik heb toch een paar keer behoorlijk lang op die plank gestaan. Gewoon rechtdoor met de golven mee, niets meer. Met een vrij grote snelheid over het water scheren, ik snap het nu wel waarom sommigen er gek van zijn.

Dit is mijn laatste dag in Samara, gisteren ben ik afgestudeerd met ‘diploma’ en al. Morgen ga ik naar La Fortuna, het strand eens afwisselen met bergen en vulkanen. Vanaf nu wordt het meer ‘reizen’. Al kan ik natuurlijk nog steeds beslissen ergens 2 weken te blijven als het me er bevalt. Dat zien we dan wel. Nog wat meer Spaanse lessen volgens ergens, lijkt me ook wel wat. Ik heb nog veel te leren. En eigenlijk leer ik heel graag, heb ik gemerkt.

Dat is hier eigenlijk veel tekst voor meer van hetzelfde.

Gemoedsgesteldheid: zin om eens andere oorden op te zoeken. (Al is het hier ook wel goed)

[shashin type=”photo” id=”444,445,446,448,449,450,451,452,453,454,455,456,457,458,459,460,461,462,463,464″ size=”small” columns=”max” order=”user” position=”center”])