Ik schreef al eens dat ik graag foto’s uit kranten na teken. Net als die bekende kunstenaar. Tijd om er hier eens enkele te zetten.
De kans dat bij dit artikel auteurs-rechtelijk beschermde afbeeldingen gebruikt worden is dus groot*. Al zijn het mijn interpretaties. Geen parodiën. Daar doe ik niet aan mee. Ik vind veel oprecht mooie beelden in kranten.
Ze zetten me aan het tekenen. Ik laat dingen weg, licht er iets uit en verknoei soms een zorgvuldig opgebouwde compositie.
Het is een selectie foto’s die me om de een of andere reden aanspreken. Een sprekende kop, een houding,… Of soms gewoon om iets te oefenen. Schoenen, bijvoorbeeld, vind -vond- ik moeilijk om te tekenen.
In de krant staat veel miserie, die vaak sterk gevat wordt door fotografen en krachtige beelden oplevert. Daar hou ik me een beetje van weg. Al sluipt er hier en daar misschien toch een tussen. Nieuws staat meestal gelijk aan ellende.
Die keuze is geen statement of kritiek. Een krant moet tonen wat er gebeurt. Het voelt gewoon vreemd voor me aan om andermans rampspoed te tekenen. Op het moment van het tekenen, verdwaal ik in gedachten toch altijd een beetje in het verhaal rond de foto. En dring ik binnen in een leefwereld. Dan voel ik me een ramptoerist in -pakweg- een vluchtelingenkamp.
Het gaat me om het tekenen, het oefenen en de concentratie. Toch probeer ik altijd iets van de sfeer mee in de tekening te krijgen. Toen ik er mee begon, ondertussen alweer 3 jaar geleden, wou ik er elke dag een doen. Dat ritme lukt me absoluut niet. 1 per week is realistischer. Maar ik heb ook productieve weken.
*Fotografen die hier hun werk herkennen, mogen me altijd contacteren. Dan haal ik ze er af. Of gaan we samen een pint** drinken.
**Fotografen die geen pinten drinken, mogen ook gin-tonics of frisdrank drinken***
***Ook fotografes die hun werk hier niet herkennen mogen me altijd contacteren om iets te gaan drinken****
****Eigenlijk mag iedereen me contacteren om iets te gaan drinken.
