Hoogtes en laagtes in Panama
Lost and found lodge
Hoogte: zo een duizend meter boven de zeespiegel. In de bergen en in het “cloud forest” weer. Het was er zo hoog dat het er ’s avonds zelfs frisjes was. Die fleece is eindelijk van pas gekomen, jeej!
Het is weer zo een eco hostel dat in het rijtje van die van vorige week past. Ecologisch en afgelegen ergens tussen David en Bocas Del Toro. Het heeft een uitgebreid aantal wandelpaden in het aangrenzende nevelwoud, die echt prachtig zijn en vrij zwaar. Ik doe de “treasure hunt”: aan de hand van tips en raadsel wordt je naar bepaalde plekken in het woud geleid. Een soort bosspel en dropping in één, eens scout, altijd scout.
Laagte: een schare Canadezen, een tiental, heeft om één of andere reden ook voor dit hostel gekozen voor een nachtje op hun partytrip door Panama. Eerst lijkt het nog een vrolijke bende, maar zo rond 5 uur de Abuelo wordt bovengehaald. Abuelo betekent ‘grootvader’ en is een bekend merk van rum hier. Het zijn een aantal megaflessen van x liter en je weet dan al dat het fout gaat aflopen. Als ze de dorm strontzat binnen komen ’s nachts maken ze iedereen wakker. En houden iedereen wakker. Ondanks vele pogingen van andere gasten om hen stil te krijgen, maar dat maakt het allemaal nog erger natuurlijk. Als het zo rond 6 uur eindelijk wat stiller wordt, beginnen hun wekkers af te gaan, want ze zouden vroeg vertrekken. Nog steeds zat, duurt het minutenlang voor ze die vinden en en slagen weer af te zetten. Ik heb dus nauwelijks geslapen die nacht en je kan niets doen, dat is het vervelendste, enkel ondergaan.
De tweede dag was er veel gezelliger. ‘S avonds wat gezelschapspelen spelen met andere (normale) gasten waardoor ik weer vrij laat in bed geraak, maar dit keer kan ik geweldig slapen.
Tussendoor: in Panama stikt het van de casino’s. In grotere steden zijn het van die mega complexen die 24 uur open zijn. Maar ook elk klein dorpje heeft zijn eigen ‘speelzaal’.
Chitré
Omdat ik niet meteen van de provincie Chiriqui naar Panama stad wil reizen, kies ik voor een stop ergens in het midden, namelijk het stadje Chitré. Het stadje is de ideale uitvalsbasis voor omliggende oude spaans-koloniale dorpen waar regelmatig folkloristische feesten plaats vinden. Bekend zijn de dansende duivels. Enkele foto’s daarvan doen me denken aan de Hopduvelstoet en besluit daar enkele dagen naartoe te trekken.
Het stadje ligt helemaal niet op de route van de meeste toeristen. In het hostel zijn 2 Denen de enige andere gasten die eerste nacht. De tweede nacht ben ik de enige zelfs. Er zijn jammer genoeg geen feesten aan de gang op het moment dat ik er ben. Daarvoor ben ik anderhalve maand te laat. Of twee weken te vroeg voor de feesten in een stadje verder.
Ik bezoek er het Museo de Herrero. Het museum gaat open om 9u normaal gezien, maar ik word geadviseerd rond 9u15 – 20 nog eens terug te komen om te kijken of het al open is. Ik zit in een aanpalend parkje en ze zijn zo vriendelijk me te komen halen daar.
De eigenaar van het hostel Miami Mike gaat een bordje voor zijn hostel ophangen bij een atelier van een van de artiesten die de befaamde duivelsmaskers maken. Hij heeft een lift geregeld via een vriend en ik mag mee rijden. Die vriend blijkt een soort pakjesdienst te hebben en moet leveren in naburige dorpjes en stadjes, hij stelt me voor mee te rijden en toont me overal wat bezienswaardigheden. Een beetje een aparte manier van een toeristische tour, maar wel origineel. Ik weet nu ook alle apotheken in de buurt zijn, want hij levert die medicijnen. De hele weg speelt er Panamese traditionele muziek. Ik leer dat aan de manier waarop ze ‘blaffen’ of ‘huilen’ tijdens de instrumentale stukken, je de herkomst van de muzikant kan herkennen. Ik vind het een beetje een gek verhaal, maar waarom zou hij er over liegen?
Panama City
Laagte: aankomen in Panama City. Wat een shock, na 6 weken in kleine dorpjes en afgelegen plekken. Een miljoenenstad met snelwegen van 6 vakken enkele richting die de stad doorkruisen. Het hostel dat ik gecontacteerd had, blijkt een beetje overboekt, maar ik kan wel een matras gebruiken. Ik voel me er een beetje verloren. Het bussysteem lijkt ondergrondelijk, ik word telkens doorverwezen naar ‘otra bus’ en die otra bus vind ik pas na vele pogingen. En taxichauffeurs zijn taxichauffeurs, die proberen je steed te rippen. Men adviseert me voor een bepaalde rit niet meer dan 3 Dollar te betalen, maar hij vraagt er 10. Ik hou voet bij stuk en betaal uiteindelijk toch 3… Vermoeiend.
Bussen in Panama. Probeer zo veel mogelijk mensen in je bus te proppen zodanig dat niemand nog comfortabel zit, en er kan steeds nog eentje bij, zet de airco op ijskoud en constant muziek van Osvaldo Ayala of aanverwanten. Bedampte brilglazen bij het uitstappen.
De tweede dag begin ik in Panama city toch een beetje mijn weg te vinden en met een drietal buslijnen die ik ondertussen een beetje ken, raak ik zowat overal waar ik moet zijn. Ik wandel graag rond in steden, maar dat is hier echt verschrikkelijk. De auto heeft hier voorrang zelfs op zebrapaden of als het licht rood is. En dat je om de paar minuten zo een multivaksbaan moet kruisen is ook best vervelend. Ik ontdek wat rustiger en aangenamer stukjes Panama City zoals Casco Antiguo (casco viejo), een oud koloniaal stukje dat 40% vervallen is, 20 % gerenoveerd en 40% in renovatie is. Mooie gebouwen, smalle straatjes, wat hippe bars en restaurantjes, typisch zo een buurt die aan het heropleven is. Over 2 jaar is het hier waarschijnlijk super toeristisch. Een beetje een gevaarlijke buurt nog ’s nachts vertelt men. Ik drink er na een zware dag sightsee- en een pint in een café / brouwerij, de minibrouwerij staat gewoon in het café. Verser kan ik een biertje niet krijgen, is mijn redenering.
En nu klaarmaken voor morgen. Morgen vertrek ik met een zeilboot voor 4 à 5 dagen richting Colombia. Het is iets waar ik naar uitkijk, maar anderzijds ook wel een beetje bang van ben. Ik heb nog nooit zo lang in een kleine boot op open zee gezeten. Ik zal maar wat pilletjes tegen zeeziekte voorzien.
[shashin type=”photo” id=”585,584,586,587,588,589,590,591,592,593,594,595,596,597,598,599,600,601,602,603,604,605,606,607,608,609,610,611,612,613,614,617,615,616,618,619,621,622,623,620,626,625,624,627,628,629,630,631,632,633,634,635,636,637,638,639,640,641,642,643,644,645,646,647,648,649,650,651,652,653,654,655,656,658,659,660,661,662″ size=”small” columns=”max” order=”user” position=”center”]
mam
9 augustus 2013 — 22:34
Die kunststukken op de gevels daar zouden niet misstaan op de Biënnale van Venetië. Verder hopen wij voor jou een rustige zeiltocht naar Columbia en zonder zeeziekte. Tot heel binnenkort dan.